Nuusblad. Dié houtkruis skitter. Lindenpark Oktober Carénè Boshoff

Transcription

1 Lindenpark Nuusblad 2 24 Oktober 2010 Dié houtkruis skitter Carénè Boshoff Toe ek op 15 September verlede jaar 'n houtkruis by die Tuingraf in Jerusalem gekoop het, het ek nie vir n oomblik gedink aan die impak wat dit sou hê of waar nie. Daar was baie deftige kruise, maar my keuse was n eenvoudige stukkie ongepoleerde olyfhout wat amper lyk asof dit handgesny is. Ek het n pakkie dun tou saamgeneem en daardie aand n stukkie afgesny, dit deur die gaatjie gesteek en die kruis om my nek gehang. Carénè en Tahany in die restaurant by die Citadel Ses dae later wou ek en my suster, Annetjie, saam met die ouma van die gesin by wie ons op n kibboets gewoon het, n sinagoge besoek. Toe ons voor die gebou stop, sê ouma iets vir haar seun en kleinseun (ons toergidse) wat hulle vertaal: Sy sê dit sal beter wees as jy jou kruis afhaal of bedek. Ek het geweier en buite gebly. Volgens Annetjie het ek in alle geval niks gemis nie. Daarna het ek in twee verskillende stede n man en n vrou raakgeloop wat na die kruis gewys en gesê het hulle is Christene. Die vrou het opgemerk: There is something about that cross Ná 17 dae in Israel, is ek en Annetjie vier dae Egipte toe. Niemand het voorgestel dat ek my kruis bedek of afhaal nie. Inteendeel, dit was duidelik dat mense meestal Moslems natuurlik my openlike getuienis van my Christenskap respekteer, asof die kruis hulle aangryp Dus is ek sonder vrees of voorbehoud verlede maand alleen terug Egipte toe. Op aanbeveling van n vriend, Ahmed, het ek in die Gizagebied vyf minute se stap van die piramides af ʼn woonstel gehuur. Hier het ek van September elke dag alleen in die stofstrate van die spogbuurt rondgeloop met n koor van Hello... how are you, what s your name? en Welcome to Egypt uit die monde van jong en oud, ryk en arm wat my straat-af volg. Dit was dieselfde in die villages (wat ons voorstede noem) waar ek saam met die locals geëet en inkopies gedoen het. Om die besige (teer)strate oor te steek, was die enigste gevaar en daarvoor het Esam, n nuwe vriend, sy dienste aangebied. Op 24 September het ek n toergids, Bello, gekry om n paar toerisgoed te doen. Die Citadel was eerste op die lys. In nie een van die twee moskees het enigiemand skeef na my kruis gekyk nie. Weer eens inteendeel. Daarna sou ons die polisiemuseum op die Citadel-terrein besoek, maar sit eers in die koelte op n stoeptrap vir ʼn smoke break. n Groep oorwegend Christene arriveer en begin met ʼn lesing. Bello doen navrae en ons hoor dit is jong joernaliste wat opleiding ontvang. Hy sê vir twee lektore dat ek n joernalis is en ons gesels n hele rukkie oor ons beroep die museum vergete. Anderkant ʼn pilaar op die stoep sit n vrou (deel van die groep) wat aanhoudend om die pilaar vir ons kyk. Uiteindelik stap sy nader en vra of sy by my kan sit. Ek sê natuurlik, onder die indruk dat sy joernalistiek wil bespreek. Gelyktydig vra Bello om verskoon te word om te gaan bid, en Tahany sê: You are a Christian. Ek sê ja, hoe weet jy? I saw your cross, antwoord sy. Volgens Bello is presies 15% van Egipte se bevolking Christene. En daar kruis my pad met een van hulle wat my onder andere gevoer het nadat sy my byna tot by n restaurant gesleep het toe ek erken ek is honger, in die toilet die mense laat wag het terwyl sy vir my n stukkie seep in haar handsak soek, en vir Bello gesê het sy s vreeslik lief vir my en dit alles danksy ʼn eenvoudige houtkruis.

2 Dis n reis, geniet dit Dr Christo Naudé Heb.11:6 As jy nie glo nie, is dit onmoontlik om God tevrede te stel. Wie tot God wil nader, moet glo dat Hy werklik daar is en dat Hy dié wat na Hom soek, daadwerklik beloon. (NLV) Dis verbasend hoe baie mense die onsuksesvolle pogings van hul lewe aan baie dinge toeskryf behalwe om na hulself te kyk om die oorsaak te vind. Die Bybel leer dat Jesus gekom het sodat ook ons n lewe van oorvloed mag geniet. Verder vind God vreugde in die ontwikkeling wat ons ondergaan om sodoende ons volle potensiaal te bereik. Die eksamens is reeds aan die gang vir die matrieks en vir die res van ons jeug net n paar weke weg. Hoe gemaak om die skoolloopbaan suksesvol te voltooi en die lewe met n gevoel van opwinding te benader eerder as met vrees en angstigheid? Hebreërs 11:6 gebruik n woord wat verklaar kan word as met vasbyt na God soek met al my krag, my hart daarop sit om God te soek. Dis om net een doel voor oë te hê, naamlik om God te soek. Iemand wat só soek, is hardwerkend, gee aandag, is aanhoudend besig met die soeke na God. Hebreërs 11:6 kan dan soos volg vertaal word: God is die prysuitdeler aan dié wat hul hele hart, krag, en alle mag aanwend om God te soek hulle wat hulself daartoe verbind om só te soek dat hulle al hul natuurlike kragte en insigte aanwend op soek na God. Volgens die gelykenis van die saaier sal die vrug daarop 60-, 80-, 100-voudig wees. Die suksesse volg op die soek eerstens na God, waaruit die seën dan vloei na die alledaagse lewe wat gekenmerk word deur goddelike seën op velerlei terreine. Begin by die Bybel om daarin te leer wie God is en waarmee Hy besig is. Wanneer ek die inligting het, dra ek dit in my lewe in en gebruik dit as die basis om te bepaal wat ek eendag gaan word hoe ek wil leef as ek uit die skool is. Nou kan ek as saaier loop en oral met harde werk saai, deur te leer, te werk, te studeer. Deur dit alles is dit dan God wat agternakom en groeikrag aan al my pogings gee en die meetsnoere val vir my op lieflike plekke en my lewe kry rigting elke dag n bietjie meer as die vorige dag. Geniet die reis. Min dae... Mariëtte Fourie Dit was ʼn groot en wonderlike jaar vir Suid-Afrika en met die opwinding van die 2010 Fifa Wêreldbeker nog vars in ons geheue, het die tyd aangebreek vir die matrieks in ons gemeente om hul laaste skooleksamen te skryf voordat hulle die wêreld binnegaan. Die finale eksamen begin die laaste week van Oktober in alle erns en ons matrieks is hard aan die leer. Elkeen het sy of haar eie manier van leer van volledig uitgewerkte roosters waarvan geen minuut afgewyk word nie tot halfuur sessies met ʼn 15-minute blaaskans tussen-in. Die plek waar hulle leer is net so belangrik. Party verkies ʼn stil plek waar konsentrasie nie gebreek kan word nie, terwyl ander agtergrondmusiek of lawaai verkies. Gedurende die blaaskansies word daar ontspan deur boek te lees, liedjies te skryf, rond te stap, te kuier en dies meer. Elkeen het sy of haar eie manier van onspan voordat hulle weer die boeke moet oopmaak. Op Sondag 10 Oktober het Lindenpark ʼn spesiale matriekdiens gehou om hulle sterkte toe te wens vir die groot eksamen. Elkeen het ʼn koffiebeker gekry met lekkergoed in, want wie kan nou regtig leer vir só ʼn groot eksamen as jy nie ʼn koppie koffie by jou het en iets om jou kakebene mee besig te hou nie. Ná die groot matriekjaar is dit nodig vir ʼn lekker vakansie Herman, Christof, Andries, Tiaan en Elné na die matriekdiens, ʼn paar van Lindenpark se matrieks en van ons matrieks gaan Plettenbergbaai, Buffelsbaai, Knysna, Klein Kariba en Ballito toe vir ʼn welverdiende vakansie. Met 12 jaar se skool agter die rug wil sommige jongmense ʼn jaar afneem om te ontspan, dalk iewers in die wêreld te gaan toer. Ander verkies om dadelik universiteit of kollege toe te gaan. Van die Lindenpark-matrieks sê hulle wil aanstaande jaar reeds met hul studies begin by plekke soos die Universiteit van Johannesburg en die Universiteit van Pretoria in rigtings wat wissel van mode tot wetenskap.

3 Huis van hoop in Windsor Elze Lamprecht Windsor-Oos staan deesdae as die dwelm mekka van Afrika bekend. Die populasie bestaan hoofsaaklik uit werklose vlugtelinge afkomstig van Suid-Afrika se buurstate en ander dele van Afrika. Dwelmmisbruik, tienerswangerskap en misdaad is algemeen. Lehae la Tshepo, (Home of Hope), in samewerking met die Unwabu Foundation (albei nie-winsgewende organisasies), wil op soveel maniere as moontlik in hierdie samelewing n verskil maak. Die projek word deur Wilna Höhne en Henry Ukwuoma gedryf, en die Life Lane kliniek het hul perseel en geriewe hiervoor beskikbaar gestel. Dit is in Dutchesseslaan, in die hartjie van Windsor-Oos, geleë. Langs die kliniek is n oop veld wat lyk asof dit as n parkeerterrein gebruik. word, maar dit is inderwaarheid hier waar die Vir party die enigste maaltyd van die dag drug lords bymekaarkom. Die ondersteuningsentrum voorsien nie net in Windsor se dringendste behoeftes soos kos en klere nie. Daar is HIV/Vigs, trauma en ander berading beskikbaar op die sentrum se perseel, asook n HIV bewusmakingsprogram, HIV toets- en behandelingsgeriewe; en siekes ontvang tuisbesoeke. Onder leiding van die sentrum Speelspore in Alexandra Ronél Fourie Uiteindelik breek die dag aan en nege-uur ontmoet ons 12 sewe volwassenes en vyf kinders by die kerk. Ons is ʼn bietjie benoud, want ons weet nie regtig wat om te verwag wanneer ons vandag in Alexandra gaan uitreik nie, spesifiek na van die weeskinders wat maandeliks voedselpakkies van Lindenpark ontvang. Eers verdwaal ons so effens en hoe dieper ons die township inry, hoe benouder word die stemme in die motor. Uiteindelik spoor ons, ons gids op en is ons op die regte pad. By die sokkersaaltjie, bepreek vir die dag se verrigtinge, word ons deur ʼn see van gesigte gegroet, van dagoud tot stokoud. Ná ʼn poppespel deur Annemarie Pienaar word die kinders vermaak deur ʼn paar hansworse. Terwyl Adriaan, 12, buite op die netbalbane met die seuns en Simone, 9, binne met die meisies bal speel, sing en dans Melanie, 6, saam die kleiner outjies. is ook n groentetuin aangelê wat deur die gemeenskap bewerk word en daar word op verskeie ander maniere na die gemeenskap uitgereik. eintlike rede waarom die projek die lig laat sien het, was n besorgdheid oor die kinders van Windsor. Die meeste ouers in die area kan nie nasorg vir hul kinders bekostig nie, en dit veroorsaak dat kinders Eenkant sit Nicole, 13, en Willem, 13, en verfraai kindergesigte met gesigsverf. Die versoeke is legio van blomme en skoenlappers tot spiderman en tattoos van drake op die groter seuns se arms. Saam met ʼn tolk vertel Lien Welthagen ʼn storie en die tyd vlieg sommer gou verby. Elkeen kry ʼn kospakkie met ʼn vrug, toebroodjie en lekkergoed. Moeg, maar tevrede, pak ons op om terug te kom. Die kinders is leeglê en dan kattekwaad aanvang, soos diefstal, rook, alkohol en lees van pornografiese tydskrifte. Kinders word dikwels selfs tot 10nm by die skole gelaat omdat dit nie vir ouers moontlik is om hulle op te laai nie. Die nasorgsentrum streef daarna om vir hierdie kinders n kans op n beter toekoms te gee. Die Lindenpark sop-dames verskaf vyf dae van die week maaltye aan die gemeenskap en die kinders by die nasorgsentrum. Hier het ons al gesien hoe n groep baie honger straatkinders jong seuns tussen die ouderdom van 7 en 15 elkeen sommer n paar koppies sop kom drink. Hierdie huis van hoop se uitgangspunt is om niemand te oordeel nie, maar om Windsor n klein bietjie op n slag te verander. Kontak: Wilna Höhne { HYPERLINK "mailto:childsplay.wilna@yahoo. com" } bly hulle kon vir ʼn paar uur ander kinders se harte bly maak. Op pad huis toe merk Adriaan op: Dit is so jammer so min van ons kerk se mense het die uitstappie meegemaak.

4 Wysheid met die grysheid Marika van Heerden My opdrag is om met vier egpare in Darrenwood Aftreeoord te gaan gesels. Al vier is etlike jare getroud en ek gaan uitvind hoe ʼn mens dit doen. Oom Dennis en tannie Rentia Seeber is op 14 Desember 1957 getroud die jong getroudes op my lys. Sommer met die intrapslag kan ek sien daar is liefde en respek tussen hulle. Oom Dennis spog met tannie Rentia, tannie Rentia spog met oom Dennis en al twee is ewe beskeie. Ek het gewonder wat ek gaan vra wat die wêreld nog nie van befaamde kunstenaar Dirk Meerkotter en sy vrou, Annie, weet nie. Hulle is op 31 Augustus 1946 getroud, het vyf kinders en het albei in Johannesburg grootgeword. Oom Dirk is in Polokwane gebore. Hulle het ontmoet toe sy 14 was. Op 18 het hy haar begin vra om te trou en hy moes drie keer vra, sê hy. Gelukkig het sy op 19 ingestem met ʼn Nou oraait dan! Die sukses van hul huwelik? Volgens tannie Rentia, is dit eenvoudig: Jy soek die beste uit. Wedersydse respek en geduld is van die bestanddele wat maak dat die kersie op hul troukoek steeds helder brand. Hulle het drie dogters en ek het lanklaas iemand só sien smelt soos wanneer oom Dennis van sy dogters praat. Hy was sy lewe lank in die bankwese en tannie Rentia het Seeber egpaar 14 Desember 1957 grotendeels by die Instituut vir Amerikaanse Studies te RAU (destyds) as vakkundige beampte gewerk. Sy was volgens oom Dennis ʼn uitmuntende leier en ʼn briljante sportvrou ʼn provinsiale hokkiespeler op haar dag. Oom Dennis is ʼn pianis van formaat. Hy het in verskeie orkeste gespeel en regoor die wêreld opgetree. Hy kan nie musiek lees nie, maar mense, kan hierdie oom jou omtoor as hy voor die klavier inskuif. Vandag 53 jaar later Tannie Annie en oom Dirk in 1973 Hy het wêreldwye bekendheid vir sy skilderwerk, etse en keramiekwerk verwerf. Hy is ʼn gekwalifiseerde apteker en het nauurs kuns beoefen. Op 55 is hy gevra om massiewe keramiekpanele vir die Staatsoperahuis en San du Plessisteater te maak en het besef dit sal ʼn voltydse werk wees. Van daar af het hy kuns heeltyds beoefen. Hy onthou dat die oorgang van sy werk van realisme na die abstrakte destyds as ʼn radikale stap beskou is. Die saaier, teen die kansel in Lindenpark-kerk, asook die glasvensters is deur oom Dirk ontwerp en gedoen. Die Meerkotters se mure is vol van sy skilderye en hy wys vir my van sy keramiekpotte. Tannie Annie het vroeg die skool verlaat, maar op 30 voltooi sy matriek. Toe hul oudste seun universiteit toe is, het sy soveel belang gestel in sy vakke, dat sy ook ʼn BA verwerf het met hoofvakke Afrikaans en Kunsgeskiedenis. Een van die geheime van ʼn gelukkige huwelik, sê sy, is om belang te stel in mekaar se rigtings. Oom Dirk erken dat tannie Ná 64 jaar steeds gelukkig Annie net soveel van die kunste af weet soos hy. Hulle was 11 keer in Parys, Frankryk, waar hy saam met bekende kunstenaars geskilder en uitgestal het. Hy het 87 solo-uitstallings gehad en nou, in die ouderdom van 88, glo hy, is hy klaar geskilder. Tannie Annie loer onderlangs na hom en sê saggies: Ons kyk maar. Hoe het hulle 64 jaar bymekaar gebly? Hulle maak seker dat hulle mekaar nie verveel nie en lag vir dieselfde grappe.

5

6 n Ware fees is in die hart Lin Naudé Met die eerste lentebloeisels en die clivias in volle blom, hou Lindenpark ons tweede potjiekosaand en ons vier fees! Liggies is aan die bome aangebring, tafels is feestelik gedek (kerse en al) en oral is mense besig om hul eie unieke potte aanmekaar te slaan. Tafels wat kreun onder die kos en die geskater van die kinders op die springkasteel verleen n gesellige atmosfeer aan n soel Vrydagaand. Lidmate kom wys ons waarmee hul spaartyd volgemaak word: van legkaartbou, skilderkuns, scrapbooking, die maak van die mooiste kaartjies, dagboeke en verjaarsdagkalenders, die maak van messe, kwiltwerk en materiaalverf. Charl Marais het almal vermaak met die maak van n meslem uit ystersmeewerk tot die finale produk n vlymskerp wapen. Nadat almal heerlik geëet het van die verskillende potte afval, hoender, skaapnekkerrie, beesstert en vele meer stem almal saam: ons KÁN KUIER! Hierdie gesellige aand kan met die woorde van Edward Hyde saamgevat word: Dis nie die kos op die tafel nie, maar die hart van die gaste wat n ware fees maak. Baie, baie dankie aan elkeen wat die potte gemaak het, die mense wat lekker saamgekuier het, die mense wat gehelp met die versiering, maak van die rys en nagereg maar ook dié wat moes opruim. Dit was n hoogtepunt. Ek sluit af met die volgende gebed waarmee ek graag ons dankbaarheid wil betuig: Gee my, o Heer, n stil hart sodat ek op U mag fokus, n ruim hart sodat ek vir ander mag sorg, n toegewyde hart sodat ek altyd naby aan U mag leef, n sagte hart sodat ek U en ander mag liefhê. Dankie, Here, dat ek mag behoort! Armand deel sy potgeheime met Niel en n paar Skip 7-lede Charl wys sy slag met ystersmeewerk Mariëtte en Odette begin hul kerswenslysie opstel Welkom tuis Nog n boorling keer terug Die Ferreiras was vier jaar in Fairlands-gemeente, waar Rian se jeugwortels is, voordat Elrina se liefde vir Lindenpark hulle nou huis toe gebring het. Vinnige feite Rian Ferreira (gebore 9 Maart 1972) is 'n gekwalifiseerde siviele ingenieur (het by RAU geswot), maar werk nou as ontwikkelingsbestuurder ( computer nerd, na Elrina se mening) by Coface SA. In sy vrye tyd is hy n geesdriftige golfspeler. Hy is ook die afgelope 15 jaar by die polisiereserviste (Fairlands) betrokke. Elrina, Mika, Divan en Rian Ferreira toetsbestuur die Gautrein Carénè Boshoff Dit moet iets in die lug of dalk die water wees, maar dit lyk asof Lindenparkboorlinge so een ná die ander terugkeer. Hierdie maand fokus ons op Rian en Elrina Ferreira (en hul kleingoed). Dit is vir my baie spesiaal om te kan sê dat ek by Lindenpark-gemeente grootgeword het, sê Elrina. Ek het belydenis van geloof hier afgelê, ek en Rian is hier getroud, Mika is hier gedoop alles by ds Gert Erasmus en hopelik sal hy ook instem om vir Divan te doop. Elrina Ferreira (21 Oktober 1972) is 'n gekwalifiseerde radiografis (het by Wits Tech geswot), maar werk nou by Discovery Health in die Radiologie Risiko departement. Sy is n kranige tuinier, het 'n kursus by Lifestyle Garden Centre in tuinontwerp gedoen en 'n kwalifikasie van City and Guilds daarin verwerf. Mika (27 Maart 2006) gaan kleuterskool toe by Linden Akademie. Divan (5 Januarie 2010) is die spil waarom alles in die huis tans draai. Rian en Elrina was saam op skool (Hoërskool Linden). Dit was vandeesmaand hul 20-jaar reünie.

7 Agter die skerms met Esmé Marais n Oulap se rooi... Tina de Winter Esmé Marais kan met n bietjie van dit en n bietjie van dat die mooiste skeppings maak. Sy laat n mens verstaan waarom Spreuke die talentvolle vrou se waarde ver bo dié van korale skat. Elke Sondag is die blomme in die kerk n lus vir die oog en siel, danksy Esmé se talente en woema. Sy is die een wat dit koördineer, dikwels self n beurt neem om die blomme te rangskik of andere inspireer tot iets nuuts. Wie is Esmé? Sy het reeds, soos sy sê, die merk bereik ; sy is 70 jaar oud, maar bedrywig soos min, met hande wat vir niks verkeerd staan nie. Dis iets wat reeds in haar grootwordjare op Blikfontein in die Noordkaap begin het. Op so n klein plekkie is die gemeenskap heg en was die een-winkel-kerkpolisiekantoor dorp soos om op n plaas te woon. Jy doen self en leer sommer vroeg al bak en brou. Reeds as kind het sy namens haar ma blomme vir die kerk gerangskik (kerkraadslede se vroue móés, of hulle nou kon of wou). Sy is reeds 32 jaar in ons omgewing en woeker steeds met haar skeppingstalent. Net waar Esmé kan, kyk sy na die blomme, of dit nou op TV is of waar sy ookal reis of kuier. Nou is Esmé die eerste keer lid van n blommeklub, waar sy Blitsfeite: sommer met die intrapslag goud verwerf het en vas van plan is om dit vol te hou. Esmé se tuin is ʼn lushof en dit voel asof jy midde-in ʼn skildery is as jy tussen die kleurryke inkalelies, rose en asaleas stap. Sy woel saam met haar tuinman en nie altyd sonder slag of stoot nie. Onlangs moes sy deur die asblik snuffel om kosbare inkaleliewortelstokke te red nadat dié saam met indringerranke weggegooi is. Sy skep ook pragtige tekstielverf, naalden borduurwerk; en behoort aan ʼn breiklub. Haar gesin deel haar liefde en talent vir kuns. Haar man, Gert, skilder graag in olieverf en pastel, ʼn liefhebbery wat al goed ʼn geldjie ingebring het. Van ʼn ledige aftrede hou Gert niks nie en, om sy brein gestimuleer te hou, werk hy deeltyds by ʼn regsfirma aan die optrek van nuwe wetgewing. Charl, haar jongste, skep uit die mees onbuigbare stukke metaal die mooiste messe, wat hy by ons potjiekosaand gedemonstreer het. Dan is daar die kleinkinders. Hul kreatiewe onnutsigheid hou ouma goed besig en toets haar skeppingsvermoë gereeld... hou haar jonk en aan die lag. En só kom Esmé na haar taak as blommekoördineerder en lid van die gemeente se erediensspan. Sy het altyd ʼn idee of oplossing, selfs met n span wat tans relatief klein is. Die blomme vir eredienste word geskenk deur Gideon s Flowers & Functions en Delien reël dit baie dankie! Ondersteun hulle gerus: Bram Fischerweg 215, Randburg; Blikfontein is so 60km van Kuruman, 100km van Reivilo en 160km van Kimberley af. n Google-soektog toon dat Blikfontein n rol in die Anglo-Boereoorlog gespeel het Gert en Esmé is 49 jaar getroud, het drie kinders en vier kleinkinders Esmé saam met Gert in hul lushof-tuin Vir Esmé is... die mooiste blomme rose, veral n knop wat net oopgevou het... die lekkerste lekker n bruingebraaide tjoppie met sy verbode bros-vet randjie... die mooiste kleur dié van haar gemoed soms groen, soms blou en nou, in die lente, pragtige pienk... Esmé nooi enigeen om by Lindenpark se blommebediening betrokke te raak. As jy skrikkerig is om self te rangskik, kan jy steeds steun verleen. n Ekstra hand, of iemand wat die blomme kan gaan haal, is altyd welkom. Wees ook op die uitkyk vir mooi dryfhout, bas, klippies en dies meer, interessante vase of houers as props, asook bydraes vir ons plakboek met blomme-idees en so aan. Bel Esmé by Blommerangskikkers sluit in: Martie Branders, Yvonne de Bruin, Edie Homan, Katrien Krige, Jannie Kruger, Martie Smuts, Shirley Stroebel, Marita Swanepoel en Ezelle Theron

8 Skip 7 groep Uitkamp op Marika se werf Marika van Heerden Toe die Graad 8s se graadkamp naderkom, en die tyd en reëlings rol onder ons uit, besluit ons om sommer op my werf te kamp n blok van die kerk af in tente op die gras in die agterplaas. Jancke en haar gesin was Saterdagoggend eerste hier met twee lieflike tente een vir die meisies en een vir die seuns. Die hoofrede vir die graadkampe is om verhoudings te bou n verhouding met ons Skepper, en met mekaar. Ek glo dat, as ons n hegte, opregte en intieme verhouding met die Vader het, ons maar die wye wêreld kan ingaan. Dan maak dit nie saak waar en tussen wie ons ons bevind nie, want ons anker in Jesus hou ons regop. Ds Christo het met ons oor keuses kom gesels. Ons het ook geleer dat ons sondes reeds aan die Kruis vergewe is en ons ons maar mag distansieer van mensgemaakte tradisies en reëls. Ons kan maar net leef voluit vir Christus! Ons lees ons Bybel, want dis waar ons die Waarheid kry. Ons gesels daagliks met God en groei elke dag n bietjie nader aan Hom. Buiten die lekker swem, sokkerspeel, klipgooi en balskop, het ons gebraai en tot laat om die kampvuur gekuier. Sondagoggend is ons almal saam kerk toe en het in n effens moeë ry op die gallery gesit. Jancke, Jan-Hendrik, Bronwyn, Michel, Armand ons het lekker saam gekamp. Willem en Charné, volgende keer maak julle ook mee ons het julle gemis. Die Graad 8s skryf die volgende onder hul onderskeie skuilname : Die kamp was AMA-ZING! PUNT! Dear-Dear Dit was baie lekker. Ek het baie geleer. Ek het baie gespeel en my vriende beter leer ken. Diegene wat die geleentheid gemis het, het baie uitgemis. Hendrik-Jan Ná die kamp: Ek gaan lekker slaap. Ek het agtergekom hoe oud ek is. Ek het my groep beter leer ken. Swartkop Angora Die kamp was amazing lekker. Ons het leka gejol en gekuier. Dié wat nie op die Graad-8 kamp was nie, julle het baie gemis. Blondie Dit was heeltemal te kort. Hope geleer, verhouding verskriklik verbeter met ons Almagtige God en liefde gevind waar ek nie gedink ek dit sal vind nie. Was geïnspireer om my Christenskap te verbeter. Die kamp was lekker, gesellig en uniek, wil graag dit meer gereeld doen. Is gemotiveer om mense om my met Christenskap te help en sodoende my eie lewe te verbeter en my medemens. Soek nog so n great kamp! Bring it on! Anonymous Ons gaan gewis weer so maak.

9 Dis lekker om n Vorie te wees Marika van Heerden Vyf van die agt Graad 7 kategese in Lindenparkgemeente is trotse Voortrekkers. Hulle het onlangs die hoogste toekenning in die Voortrekkers behaal wat tydens jou laerskoolloopbaan moontlik is, naamlik Voorslag. Om hierdie besondere toekenning te kan behaal, word kinders beoordeel op grond van hul selfkennis en ontwikkeling, hul menseverhoudinge, leierskap, Christenskap, burgerskap en Afrikanerskap. Willem Fourie, Jean Kriel, Ludwich Otto, Wian Posthumus en Mariska van Heerden is die trotse Vories wat spog met die Voorslagtoekenning. Baie geluk julle! As jy dalk n Voortrekker wil word, kontak tannie Chaleen by Voorslag is nie vir sissies nie Wian, Ludwich, Jean en Willem in ligte luim Hoërskool toe Graad 8s gee raad Marika van Heerden Die Graad 8s se eerste jaar op hoërskool is amper op ʼn einde en hulle het baie geleer. Nie net in die skool nie. Nee, veel belangriker kennis as skoolwerk is opgedoen: Hulle ken nou die do s en don ts van hoërskool. En hulle is bereid om dit met die Graad 7s te deel. Lees hier, onthou dit en pas dit toe, Graad 7s. Dit is beproefde inligting. Jancke sê: - Kom met n positiewe houding. - Verwag ʼn genotvolle dag (nie altyd ). - Lewe en strewe tot die beste van jou vermoë in alles by die skool. - Wees ekspressief. - Wees uniek en respekteer jou medemens. Volgens Jancke, was haar eerste hoërskooljaar awesome, fantasties en amasing! sy sal dit vir niks verruil nie. Jan-Hendrik het ook ʼn paar waardevolle idees: - Moenie wintie wees nie. - Luister na die matrieks. - Wees nice met die onnies. - Maak vriende (baie). - Wees gaaf met almal. Bronwyn glo die volgende: - Geniet jou eerste jaar en gaan mal. - Moenie backchat nie veral nie met juffrou nie (dis nou as jy weet wat goed is vir jou). - Daar is baie fun wat julle moet bywoon moet niks mis nie. - Dit is net baie lekker en doen al jou huiswerk gereeld!!!! - Ontgroening is die slegste, maar geniet dit net. Volgens Michel, is die volgende belangrik wanneer jy hoërskool toe gaan: - Moenie moeilikheid maak by matrieks - Wees invisible. - Doen wat almal (matrieks) sê. - Maak vriende (saam is ons sterker). - Moenie windgat wees nie (you will regret it!!). Charné meen die volgende tips sal jou help: - Go with the flow. - Never look back, look forward. - Doen jou huiswerk indien nie, gaan jy dit erg berou. - Moenie die fun mis nie. - Moenie alleen in die moeilikheid kom nie, kom saam in die moeilikheid. Die onderwysers kan jou nie uitsingle as jy saam is nie. So ja! Uit die perd se bek dié bruikbare raad oor die hoërskool. Lyk my, in ʼn neutedop: Moenie wintie wees nie!!! Nou kan die Graad 7s met ʼn geruster hart en vol afwagting 2011 binnegaan. Geniet dit outjies, maar onthou om vir die Gr 7-eindeksamen te leer.

10 Klitsgras 3 jaar tot Graad 3 Eregaste by die Gasheer se piekniek Francine Kotzé Ons kinderbedieningpiekniek op 10 Oktober was meer as ʼn piekniek. Ons kindertjies was die eregaste en Jesus die Gasheer!! Dit was een van die kosbaarste piekniek - ontmoetings wat ons kinderbediening met die Here gehad het tydens ons eie lentepiekniek by die kerk waar ons op ʼn stil, rustige plek saam met Jesus by SY huis kon speel, om finaal aan die winter totsiens te sê en die lente te verwelkom; met blou lug en wit wolkies wat soos watte lyk. Tannie Ronél se kombers op die vloer en die springkasteel waarop almal baljaar, skep ʼn atmosfeer van heerlike ontspanning en almal vergeet van die werklikheid rondom ons. Al wat ons hoor, is die sang van die voëls en die kinderstemmetjies wat speel en baljaar. Elke kind het ʼn ballon in die een hand en ʼn dosie lekkergoed in die ander. Jy sien oral die verskillende kleure van die reënboog soos die kindertjies met die ballonne rondhardloop almal gelukkig, net soos God dit wil hê. Só is elke kinderhartjie wat die piekniek bywoon elkeen ʼn ander kleur. Tussen ons eie gelukkige kindertjies hardloop daar maatjies van Huis Triblehorn by Abraham Kriel Kinderhuis wat vir ons kom kuier het. Ons het nie net geëet en gespeel nie, maar ook by Oom Alexander geleer dat die lewe ʼn vreugdevolle piekniek is wanneer ons Bybel lees en elke dag bid. Hy het ons geleer dat wanneer ons God loof, dank en prys, dit ons krag sal gee vir elke dag. Ons weet dat ons eendag nie net vir ʼn piekniek saam met God sal voorberei nie, maar dat ons aan die Gasheer se tafel sal sit wanneer Hy ons kom haal. Daarom is ons boodskap aan ons gemeente: Mag u ook die voorspoed van vele pieknieks saam met die goeie Herder beleef, maar die belangrikste mag u dit so ervaar soos ons kindertjies dit ervaar het. Nog foto s op agterblad

11 Die Kinderbediening se eie indrukke van hul lentepiekniek. Michaela [8] Wat dink jy van die piekniek wat ons vandag gehou het? Ek weet nie... En wat het jy geleer? Om jou Bybel te lees en om te bid, en om ander mense van Jesus te vertel. Lené [7] Wat dink jy van die piekniek wat ons vandag gehou het? Baie lekker En wat het jy geleer? Van Jesus en bid Alexander [7] & Reyan [9] Wat dink julle van die piekniek wat ons vandag gehou het? Dit was baie lekker. DANKIE!! en die kos was baie lekker, sal nie ontbyt kan eet nie ek is vol! En wat het julle geleer? Lees jou Bybel en bid elke dag, en ons moet ander mense leer van Jesus Eduan [4] Wat dink jy van die piekniek wat ons vandag gehou het? Lekker ja. En wat het jy geleer? Hummmm. Chante [3] Wat dink jy van die piekniek wat ons vandag gehou het? Ek het vir my mamma gehuil sy is oorsee. En wat het jy geleer? Van die Bybel en van die hand. Dharma [8] Wat dink jy van die piekniek wat ons vandag gehou het? Dit was baie lekker en ek het lekker geëet En wat het jy geleer? Oor die Bybel en dat bid baie belangrik is Jona in die vis God het vir Jona gesê om na Nineve te gaan. Maar Jona het nie geluister nie. Hy wou eerder vir God probeer weghardloop. Hy het op ʼn skip geklim en ver weggeseil. Toe ʼn storm opkom, word Jona in die see gegooi. ʼn Groot vis het hom ingesluk, maar hy het nie doodgegaan nie. Jona het tot God gebid en God het hom gered. Kompetisie vir ons jonger lidmate tot Graad 3 Lees Jona 1:17. Vra n grootmens as jy nog sukkel met die letters. Kyk of jy kan agterkom hoeveel dae Jona in die vis se maag was. Vra n grootmens om te help en stuur jou antwoord saam met jou naam en ouderdom na { HYPERLINK "mailto:info@lindenpark.co.za" } of sms dit na Help Jona om weer op droê grond te kom

12 Lindenpark in beeld E-pos u voorstelle, bydraes en kommentaar vir die nuusblad na { HYPERLINK "mailto:info@lindenpark.co.za" }