moedernuus NUUSBRIEF VAN DIE NED. GEREF. GEMEENTE HUMANSDORP MAART 2011 BRIEF AAN DIE GEMEENTE Liewe Broer en Suster in Christus!

Transcription

1 Liewe Broer en Suster in Christus! moedernuus NUUSBRIEF VAN DIE NED. GEREF. GEMEENTE HUMANSDORP MAART 2011 BRIEF AAN DIE GEMEENTE Aan die begin van die jaar staan mens altyd verwonderd oor die vooruitsig van nuwe geleenthede. Anders as in die Noordelike Halfrond waar die bome begin bot en die lentebloeisels stadigaan die somer begin aankondig, wys die natuur in ons omgewing dat die herfs oppad is. Herfs, met sy skakerings van geel, roesrooi en bruin, staan soms in skrille kontras met die groen en kleureprag van plante wat die laaste somer-energie benut. By ons huis is die kontras in die tuin ook opmerklik met bruin blare wat grond toe tuimel, terwyl die enkele geelhoutboom wat eenkant staan immergroen, en lewenskragtig bly en lyk. Iets van die beeld fassineer my. Wanneer ek by die venster uitkyk, dink ek onwillekeurig aan die Boom van die Lewe. Die boom in Genesis 3 veroorsaak dat die mens sy onskuld verloor. Uiteindelik sou hy n ander Boom nodig kry om te leef: n kruishout, om presies te wees. Aan die kruis sou die Bron van Lewe homself oorgee om die ware wingerdstok vir ons almal te wees n Boom, as mens wil, waaruit my loot kan uitsprei in die wêreld in om vrug te dra. Maar lote het ook nodig om reggesny te word, veral omdat hulle gekoppel is aan die wingerdstok. Dit doen God deur Sy Woord sodat my lewe weer groen word en vrugte dra. Dieselfde is ook waar van gemeentes. Ons kan gou in die oë van die wêreld lyk soos droë takke en stingels sonder lewe, maar kyk mooi wat gebeur in die lente. n Lente saam met God bring lewe en vrug. Vanjaar staan ons gemeente in sy 162ste jaar. Mag die Here, wat die Boom en Bron van Lewe is, ons inspireer om altyd te leef in die lente wat Hy vir ons gun. Ds. Deon Oelofse Die kruis: simbool van die Christendom Dit word algemeen aanvaar dat die kruisteken n simbool van die Christendom is. Van vroeg reeds is dit geïnkorporeer in kerkargitektuur en ook as deel van grafversierings. Deesdae sien ons ook dat hierdie besondere teken ook gewild is in die ontwerp van damesjuwele. In die Suid-Afrikaanse landskap, veral in die noorde, dui dit dikwels n grafmonument aan van gesneuweldes tydens die Anglo-Boereoorlog ( ). En ons sien ook al hoe meer dat daar waar padongelukke was en mense gesterf het, tydelike kruistekens van hout opgerig word, of aan draadheinings vasgemaak en met blomme versier word. Die herkoms van die kruisteken het egter n grusamer geskiedenis as waarvan die meeste van ons weet. Aan die begin van die Christendom was die kruis nie deel van die Christelike simboliek nie, want die vroeë Christene het n baie negatiewe siening van die kruis gehad. Kruisiging was n doodstraf vir kriminele en slawe. Mense is dikwels onderstebo gekruisig, met teer besmeer en aan die brand gesteek. In die Bybel lees ons ook hoe die Here Jesus gemartel en gekruisig is, asof hy n krimineel was. Eers teen die vierde eeu na Christus hoor ons van die kruis wat as fokuspunt tydens n Goeie Vrydag-viering in Jerusalem gebruik is. Verder word daar ook vertel dat keiser Konstantyn, n gelowige, in n droom gesien het dat die kruis sy teken vir oorwinning oor sy vyande sou wees. Hy het daarom die kruis... laat aanbring op die skilde van sy soldate. Konstantyn het inderdaad daarna groot militêre welslae behaal en so het die kruis n belangrike teken van oorwinning geword en het die liturgiese gebruik van die kruis ook in gewildheid toegeneem. (Wepener, 2010:6 ). Daar word vertel dat Helena, moeder van Konstantyn, die oorspronklike kruis waaraan Jesus vasgespyker was, in Jerusalem gevind het. Volgens biskop Cirillius van Jerusalem het hyself op n stadium in die jaar 351 in die hemel bokant die Olyfberg n verligte kruis gesien. Die mense van destyds was verwonderd oor al hierdie gebeure en so het die kruisteken mettertyd begin dien as simbool van die vroeë Christelike kerk. Dit het ook n belangrike rol in die liturgie begin speel en n mens sou kon praat van n kruisverering. Die gebruik, waarvolgens pelgrims aan die oorspronklike kruis kon raak en selfs

2 soen, het in Jerusalem ontstaan. Stukkies van die sg. oorspronklike kruis is mettertyd as relikwieë na alle uithoeke van Europa versprei en pelgrims het groot afstande afgelê om van hierdie fragmente te sien. Gelowiges van destyds se geloofservaring is deur rituele gestimuleer en so het hulle probeer om nader aan God te kom. Ons moet in gedagte hou dat die Bybel, wat in Latyns geskryf was, tot laat in die Middeleeue, slegs toeganklik was vir n handjievol geleerdes, en in kloosterbiblioteke bewaar is. Ongeletterdes het dus groot waarde aan relikwieë en pelgrimstogte geheg. In n poging om nader aan God te kom, is die tweede gebod wat aanbidding/verering van beelde verbied, oortree. Die Kerkhervorming het egter n groot verandering ten opsigte van al hierdie gebruike meegebring. Calvyn, Luther en ander minder-bekende hervormers het die gesag van God en die Heilige Skrif vooropgestel. Verder het die uitvinding van die boekdrukkuns wat geskrifte binne bereik van die mense gebring het, die vertaling van die Bybel in verskeie Europese tale en die groot klem wat veral deur Luther op die opvoeding van die mense geplaas is, n klemverskuiwing weg van die oormatige waardering van relikwieë en die kruisteken veroorsaak. In ons eie tyd kan talle van ons dalk nog onthou dat die kruis eerder gesien is as Rooms en dat dit as versiering uit menige gereformeerde kerkgebou in Suid-Afrika geweer is. Ironies genoeg is baie Suid-Afrikaanse kerke gebou volgens die kruisplan en as n mens mooi kyk, sal jy kruismotiewe verskuil sien op kanselversierings (kyk bv. die motief op die agtermuur van ons preekstoel, direk onder die orrelgalery) en in kleurglasvensters. Die laaste paar jare het die kruissimbool weer inslag gevind in kerkinterieurs. Dit word nie vereer of aanbid soos in die vroeë kerk nie, maar herinner ons tog aan n belangrike gebeurtenis in die ontstaansgeskiedenis van die Christendom toe die Here Jesus gekruisig is. In die Rooms-Katolieke en Anglikaanse Kerk word die kruisteken (crucifix) met n Christus-figuur baie prominent bokant of naby die altaar vanuit die plafon gehang. In Protestantse Kerke word die kruisteken sonder n figuur ten toon gestel en ook nie noodwendig altyd so prominent nie. Die Protestants-Gereformeerde vertolking van die kruis sê dat die Here Jesus die kruisdood oorwin het en lewe vandaar dan n leë kruis. Hoewel ons nie die kruis vereer of godsdienstige waarde daaraan heg nie, is dit n onlosmaaklike simbool van ons Christelike geloof. Bronne: Wepener, C Nuwe tendense buite-om die erediens van die 21ste eeu: n beskrywende liturgie-historiese en hedendaagse verkenning. Gepubliser in Vir die Musiekleier, Desember 2010, jaargang 30, no christian symbolism versorg deur Christiaan Carstens Die kerklike jaar: Lydenstyd, Pase en Pinkster Sedert 1998 het ons in die Moedergemeente van Humansdorp moeite begin doen om die kerkjaar meer sigbaar met simboliek en kleur aan die gemeentelede voor te hou. Deur bewustelik om te gaan met die indeling en inkleding van die kerkjaar, word die meelewende lidmaat ingetrek by die spesiale momente in die lewe van Jesus. Hierdie kennis kan op n besondere manier ook geloofsversterkend wees. Al die onderstaande inligting is oorgeneem uit die Buro vir Voortgesette Teologiese Opleiding en Navorsing (Stellenbosch) se Leesrooster vir Lidmate: Advent 2004 tot Koninkrykstyd 2005 onder redakteurskap van Marius Nel (pp.62-64, 86-88). LYDENSTYD Wat is Lydenstyd? Lydenstyd is n seisoen van 46 dae waarin die kerk die lyding van Christus in herinnering roep en daarop reageer in die voorbereiding op die Paasfees. Lydenstyd wys by uitstek dat God op n besondere wyse die God van die noodlydendes, die armes en die verontregtes is en dat Christus in ons werklike nood ingedaal het. Waar kom Lydenstyd vandaan? Die Westerse kerk het in die tweede helfte van die vierde eeu in navolging van die Oosterse kerk begin om ter voorbereiding van Paasfees n vastydperk van veertig dae in te stel. Dié vas het meestal beteken dat slegs een maaltyd, sonder vleis, per dag geëet is. Tradisioneel begin die vastydperk op As-Woensdag. Aanvanklik was die plaas van die as op die kop van n sondaar n soort tughandeling en boeteoplegging deur die kerk. Later het die as n meer seremoniële funksie gekry waarin die as, gewoonlik van die vorige jaar se palmtakke, op die voorkop van

3 die lidmate in die vorm van n kruis gesmeer word. Wanneer vier ons lydenstyd? Omdat Christene nie op Sondae (die opstandingsdag) gevas het nie, begin Lydenstyd op n Woensdag, ses-en-veertig dae (veertig dae en ses Sondae) voor Paasfees. Waar hierdie Woensdag nie besondere aandag kry nie, begin sommige kerke hul Lydenstyd op die Sondag voor hierdie Woensdag (dus sewe Lydensweke) en ander weer op die Sondag ná hierdie Woensdag (ses Lydenssondae). Simbole, rituele en gebruike in Lydenstyd Die kruis is die sentrale simbool in Lydenstyd. Die kruis herinner ons aan die kruisiging van Jesus, n teken van sy lyding en sterwe. * n Doringkroon of spykers kan saam met die kruis dien as simbole. * n Groot wit kers met doringdraad daarom gedraai beeld uit hoe Christus gekom het om bevryding van watter menslike nood ookal te bring. Lydenstyd is n tyd van hertoewyding. Daarom staan dissipelskap sentraal. Dit is dus n tyd van toerusting vir dissipelskap. Die gebruik om in hierdie tyd van voedsel te vas, staan in die teken van hertoewyding. Hierdie gebruik kan deur n bietjie verbeelding te gebruik met vrug in ons huise gebruik word. As teken van ons bereidwilligheid om op te offer vir die evangelie, kan daar byvoorbeeld besluit word om in hierdie tyd te vas van n gewoonte, soos die lees van tydskrifte of TV-kyk. Daar kan ook besluit word om van sekere voedselsoorte te vas. Lydenstyd is n tyd van bepeinsing en stilte. Afsondering is daarom baie nodig. Hoewel daar in hierdie tyd baie nagedink word oor God se oordeel oor die sonde, is dit ook n tyd om ons te verwonder oor die kruisiging as dié liefdesdaad van alle tye. Lydenstyd is n gereedmaak om vernuwing in ons lewens te ontvang. Die pynlikheid van die erkenning van ons eie sonde is hiervoor noodsaaklik. Verootmoediging, skuldbelydenis en boetedoening is in hierdie tyd prominent, maar dit staan alles in die teken van die nuwe lewe wat ons simbolies op Paassondag ontvang. Die as van As-Woensdag is n simbool hiervan. Van die wonderlikste kerkmusiek is Lydensmusiek. Beter as om net daarna te luister, is om self deel te neem aan n kooruitvoering of gereelde sing van Lydensliedere. Kleure in Lydenstyd Op As-Woensdag is die kleure grys. Vir die res van Lydenstyd word donker, aardse kleure voorgestel. Pers word dikwels in hierdie tyd gebruik. Die kleure van die Groot Lydensweek en Paasnaweek is belangrik omdat dit die dramatiese karakter van hierdie tyd kan onderstreep. Vanaf Palmsondag tot die Donderdag voor Goeie Vrydag word n dieprooi gebruik om die bloed van Christus te simboliseer. Op Goeie Vrydag en die daaropvolgende Saterdag word geen kleure of enige versierings gebruik nie. Die weerhouding van versierings staan in kontras met die baldadigheid van die versierings en kleure wat gebruik word op Paassondag en die tyd daarna. PASE Wat is Pase? Pase is die hoogtepunt van die kerkjaar wanneer ons die opstanding van Jesus Christus uit die dood herdenk. Dit is byna asof die gelowiges die oorwinning op Paasfees nie genoeg kan vier nie, en daarom strek die viering van die opstanding oor vyftig dae! Die opstanding is so sentraal in die evangelie dat dit byna onmoontlik is om n Christen te wees en nie die opstanding te vier nie. Wie die opstanding werklik ernstig opneem, sal gou vind dat dit hier om veel meer gaan as oppervlakkige goedgelowigheid in die positiewe dinge in die lewe. Die opstandingsevangelie dryf die spot met ons ongeloof en ons verkleefdheid aan die dood. Paasfees wil ons in beweging bring. Die opstanding maak ons opstandig; die opwekking maak ons opgewek. Ná Pase kan ons nie vrede maak met lyding en ongeregtigheid wat nog stuiptrekkings is van n bedeling sonder Christus nie.

4 Wanneer vier ons Paasfees? Paasfees kan nie losgemaak word van die Kruisgebeure nie. Die vier dae wat begin by die Donderdagaand en eindig by Paassondag, kan gesien word as een onafgebroke liturgie. Tydens hierdie vier dae beleef die pelgrim n eksodus wat deur die dood na die nuwe lewe lei. Op Donderdagaand word die laaste Avondmaal herdenk, gewoonlik met die viering van die Nagmaal. Goeie Vrydag is die dag waarop ons die kruisiging van Jesus Christus herdenk. Op hierdie dag word die kerke gestroop van alle versiering en simboliek. Alleen die beker en die bord is daar om ons te herinner aan Christus se bittere lyding. Stil Saterdag is die een waarop daar geen rituele voorgeskryf word nie. Op hierdie dag dink ons aan Christus in die graf en daarom is dit n dag van stille afwagting. Die stilte is nie sonder passie nie, maar vol gespanne afwagting op die uitkoms van Christus se worsteling met die dood. Byna soos mense wat nie meer kan wag nie, is die gebruik om in die nanag op te staan en saam te kom vir die nagwaak. In hierdie donker ure is ons bewus van die stryd, maar ook van die wonder van die opstanding. Met die eerste teken van die nuwe dag, tradisioneel die eerste hanekraai (later het dit sonsopkoms geword), breek die vreugde van die oorwinning plotseling deur met die aansteek van die Paasligte of kerse, die bediening van die doop en bevestiging van nuwe lidmate. Simbole, rituele en gebruike in Paastyd. Ons word oorweldig deur die wonder van die opstanding. Hierdie dramatiese oomblik word op baie maniere gesimboliseer: * Die sentrale simbool van Paasfees en die tyd daarna is lig wat deurbreek. Die opkomende son herinner ons elke dag aan Christus se oorwinning oor die dood. * In die tyd van die opstanding is musiek weer baie belangrik. Die vreugde oor die opstanding is so groot dat dit ons laat oorgaan in lofprysing. * Hoewel die Paaseier n kommersiële Paassimbool geword het, is die bedoeling van die versierde eiers om ons aan nuwe lewe te herinner. * In kontras met die vas van Lydenstyd, word die oorwinning in Paastyd en veral met Paasfees gevier deur allerlei lekkernye te geniet. * Die oorwinning is nie n private aangeleentheid nie, maar ook n openbare saak. * Ons herinner mekaar op hierdie dag met die volgende woorde aan die grootste van alle dramas: die Heer het opgestaan, die Heer het waarlik opgestaan. * In Paastyd word nuwe lewe gevier. Daarom is dit gebruiklik om in hierdie tyd die doop te bedien en nuwe lidmate te bevestig in gemeentes. Vir ons wat gedoop is en reeds lidmate is, is dit n tyd van hertoewyding. Ons identifiseer opnuut met die drama van nuwe lewe uit die dood. Die reis het begin by die sondebesef en selfondersoek van As-Woensdag en eindig by die vuur van Pinkster. In die Paastyd berei ons dus ook voor om die uitstorting van die Heilige Gees te vier. By ons aan die suidpunt van Afrika is dit herfs dit word stadigaan weer winter. Dit lyk of die bome sterf as hulle die goue blare afgooi. Vir ons kan die natuur nou eerder wys presies hoe diep ons geval het en hoe dood ons was. Dan kan ons vreugde soveel groter wees as ons daaraan dink dat Jesus die dood vir ons oorwin het deur op te staan uit die graf. Kleure in Paastyd. Kleur speel n baie belangrike rol in Paastyd. Dit staan in skrille kontras met die somberheid van die kleure van Lydenstyd. Op Paassondag en deur die hele Paastyd is die dominante kleure wit en goud. Kleure van oorwinning en vreugde. Ander vrolike kleure wat die glorie van Christus se heerskappy oor die dood beklemtoon, kan ook gebruik word. Dit is belangrik om ons huise en kerke in hierdie tyd met baie blomme te versier. Ons innige simpatie aan die families wat n geliefde aan die dood afgestaan het. Dr. Roelof Scholtz 3 Januarie 2011 Carel Pieter Moolman 12 Januarie 2011 Kerkhervormers: John Wycliffe Martin Luther en Johannes Calvyn word allerweë beskou as die belangrikste twee rolspelers in die Kerkhervorming van die vroeë 16de eeu toe hulle en hulle volgelinge weggebreek van die Rooms-Katolieke Kerk. In die Katolieke Kerk was daar destyds n onverkwiklike situasie waar die eenvoudige,

5 onopgeleide mense van destyds se bygelowigheid en vrees uitgebuit is deur die Kerk. Allerhande dwalinge is versprei en afgedwing en hoë kerkamptenare, o.a. die pous, het nie voorbeeldige lewens gelei nie. Hoewel ons Luther en Calvyn se rol in die Hervorming nie wil geringskat nie, was daar egter vroeër reeds mense soos John Wycliffe (Engeland) en Johannes Huss (Boheme, vandag Tjeggië) wat die bal aan die rol gesit het vir hervorming. Ook hulle verdien n plek in ons reeks oor kerkhervormers. John Wycliffe (uitgespreek Whieklif ) is in 1328 te Ipreswell (vandag bekend as Hipswell), Engeland gebore. Na sy aanvanklike skoolopleiding, bevind hy hom teen 1345 in Oxford. Wycliffe was n toegewyde student en het hom verdiep in die Natuurwetenskappe, Wiskunde, Filosofie en Teologie. Nadat hy n graad in Teologie behaal het, het hy hom veral toegespits op n studie van die Bybel. Teen 1365 was Wycliffe aan die hoof van Canterbury Hall waar hy verantwoordelik was vir die opleiding van twaalf voornemende priesters. Uiteindelik behaal hy n doktorsgraad in Godgeleerdheid. Met al hierdie kennis was Wycliffe nou gereed om sy merk in die politiek te maak. Hoewel Wycliffe se toetrede tot die politiek gekom het as gevolg van sy standpunt dat die pous vanuit Rome nie moet inmeng met die staatsake in Engeland nie, en hy ook koninklike ondersteuning vir hierdie standpunt gekry het, was dit maar die begin van n lang tyd van konfrontasie met die gesag van die pous en die Rooms Katolieke Kerk. Die Rooms Katolieke Kerk van destyds het geweldig baie grond besit, maar dit misbruik deur dit teen baie hoë huurgeld aan die arm kleinboere beskikbaar te stel. Wycliffe het gesê dat hierdie kerklike grondbesit n euwel was en net deur die kerk vir eie gewin misbruik word. Sy teologiese standpunt ten opsigte van die kerklike leer was dat die uitverkiesing hom oortuig het dat redding vir die uitverkiestes van die onsigbare kerk n werklikheid is, en nie vir die sigbare Kerk van Rome nie. Een van Wycliffe se sterkste standpunte was dat die kerk arm moet wees soos in die dae van die apostels. Hierdie standpunt, op n stadium toe die pous in n paar ernstige oorloë betrokke was om sy gesag oor wêreldlike heersers af te dwing, en baie geld daarvoor nodig gehad het, het nie goed afgegaan nie en selfs in Engeland is Wycliffe uitgeskel as n ketter en godslasteraar! n Pouslike dokument (1377) waarin daar gesê word dat Wycliffe kerklike gesag laat wegkalwe en n gevaar vir staat en kerk is, word toe uitgevaardig en na Engeland gestuur. Dit was in hierdie stadium dat Wycliffe daadwerklik met hervormingsaksies teen die Katolieke Kerk begin het. Van nou af sou die waarhede van die Heilige Skrif hom lei. Die enigste gesag wat hy dus aanvaar het was dié van God en sy Woord, en nie dié van die pous nie. Hy kom tot die oortuiging dat die Kerk bestaan uit geseëndes wat uitverkies is. Jesus Christus is die hoof van die kerk nie die pous nie en mense wat dit nie wil erken nie, sal nie redding ontvang nie. Pous Gregorius XI was woedend, want hierdie standpunt het reëlreg gebots met die kerklike leer van destyds. Verder het Wycliffe ook gesê dat die koning van Engeland sy magte met wysheid moet toepas en dat dit moet ooreenstem met wat die Woord van God vereis. Hy was van mening dat wette Goddelike oorsprong het en dat alle heersers op aarde hul regeringstyl daarvolgens moet handhaaf. Verder is ook vermeld dat die Katolieke Kerk se gesag ondergeskik moet wees aan dié van die koning. Wycliffe se groot bydrae tot die teologie van daardie tyd was egter om die vertaling van die Bybel in Engels te inisieer en daaraan mee te werk. Die Bybel was in Latyns geskryf met die seën van die Katolieke Kerk en hoofsaaklik toegesluit in die biblioteke van kloosters. Die gewone gelowige, waarvan die meerderheid byna geen of glad nie skoolopleiding gehad het nie, het geen toegang tot die Bybel gehad nie. Hulle sou in ieder geval nie die inhoud daarvan kon lees of verstaan nie. Wycliffe het die amptelike Latynse weergawe van die Bybel, die sg. Vulgaat, laat vertaal in Engels. Wycliffe het hoofsaaklik aan die Nuwe Testament gewerk en sy vriend, ene Nicholas van Hereford, aan die Ou Testament. Hierdie vertaling het later as inspirasie gedien vir die latere King James Version van die Bybel. John Wycliffe het sy laaste dae in Lutterworth deurgebring, gerespekteer deur die koninklike hof en parlement. Hy sterf op 28 Desember Nog was dit het einde niet : Die Kerkvergadering van Konstanz (Konsilie van Konstanz) verklaar Wycliffe in 1415 postuum tot n geharde ketter en n vervloekte deur die Kerk. n Dekreet is uitgevaardig dat al die boeke wat hy

6 geskryf het verbrand moes word, en dat sy oorskot opgegrawe en in die Swift, n rivier wat deur Lutterworth vloei, gegooi moes word. Dit het uiteindelik alles plaasgevind in 1428 in opdrag van pous Martin V. Die hoofrede vir hierdie laaste pouslike wraak, afgesien van Wycliffe se kritiek op die Kerk, was vir sy vertaling van die Bybel in Engels. Dit het die benaming ketter in die oë van die destydse Katolieke Kerk geregverdig! If a man believes in Christ, and makes a point of his belief, then the promise that God hath made to come into the land of light shall be given by virtue of Christ, to all men that make this the chief matter. John Wycliffe Bronne: John Wycliffe ( ) deur T.E. Martin (Jnr.) English Bible History: John Wycliffe Wycliffe's Bible John Wycliffe Ander kerke, geloofsgroepe en godsdienste Deel 5 In die Maart-uitgawe van 2010 se Moedernuus het ons begin met n reeks oor ander gelowe. Soos tóé reeds vermeld, wil ons graag meer inligting verskaf sodat ons groter begrip vir ons mede-gelowiges in Christus kan hê, en ons eie Gereformeerde geloof in perspektief kan sien. Ons kyk ook na ander, vreemdsoortige godsdienstige perspektiewe wat nie berus op die Woord van God nie. Daar word swaar gesteun op prof. Piet Meiring se skrywes in Lééf oor hierdie onderwerp en wat later oorgeneem is in Geloof wat rêrig is - Bybeldagboek vir die katkisant in die belydenisgroep (2003). Daar was nou reeds vier aflewerings en ons hoop u vind deel 5 oor die Pinksterkerke ook interessant. Die Apostoliese Geloofsending en die Volle Evangelie Kerk van God in Suid- Afrika Die ontstaan van die Pinksterbeweging kan herlei word na die gebeure wat aan die begin van die 20ste eeu in Amerika plaasgevind het. Dit hang saam met die doop met die Heilige Gees die oortuiging dat die vervulling met die Heilige Gees volgens Handelinge n persoonlike ondervinding met die opgestane Christus is en dat dit gepaardgaan met die spreek in tale. Dit het aanleiding gegee tot die stigting van die Apostoliese Geloofsending (AGS) en die Volle Evangelie Kerk van God in Suid-Afrika. Die AGS is die oudste en grootste Pinksterkerk in Suid-Afrika. Die groot verskil tussen die AGS en die Volle Evangelie Kerk het gekom by die eenmalige of driemalige onderdompeling by die grootdoop deur die AGS. Die grootste verskille tussen die Gereformeerdes en Pinksterkerke is: 1. Die Pinksterkerke glo in die grootdoop deur onderdompeling ná n persoonlike bekering en nie in die kinderdoop as deel van die verbond nie. Die Gereformeerdes doop groot én klein en wel deur besprinkeling. 2. Die Pinksterkerke glo dat die vervulling met die Heilige Gees met tekens gepaardgaan, soos onder meer die spreek in vreemde tale. Die AGS leer nie meer dat die doop met die Heilige Gees n eenmalige gebeurtenis of ervaring is nie. Dit is veel meer n beheer van die gelowige se lewe deur die Gees. Die Gereformeerdes glo dat die Heilige Gees geloof bewerk en dat wedergeboorte nie voor die geloof plaasvind nie. Daar is ook meer gawes as net die spreek in tale. Die gelowige leef onder die beheer van die Gees. 3. Die Pinksterbeweging hou gewoonlik genesingsdienste terwyl die Gereformeerdes glo dat God genees en wonderwerke doen, maar gewoonlik nie spesiale geleenthede daarvoor skep nie. 4. Die meeste Pinksterkerke aanvaar die oudste belydenisse of simbole van die Christelike kerk, dit wil sê die Apostoliese Geloofsbelydenis, die Belydenis van Nicea en die Belydenis van Atanasius. 5. Die Pinksterkerke is ywerige Bybelstudente en maak erns met die bekering van ongelowiges. 6. Getuienislewering teenoor ongelowiges is die erns van die meeste lidmate van die Pinksterkerke. In 1990 het die Algemene Sinode van die NG Kerk besluit dat die AGS op grond van duidelike leerstellige formulerings en algemene organisatoriese ontwikkelings nie meer as n sekte beskou word nie, maar as n Christelike kerk erken word. Bron: Meiring, P Geloof wat rêrig is - Bybeldagboek vir die katkisant in die belydenisgroep. Algemene Sinode van die NGK se Algemene Jeugkommissie: Paarl.

7 Glossolalie?! Nou ja, wat n vreemde woord! Hoe dikwels het u al n woord gelees en nie die vaagste benul gehad wat dit beteken nie? En dit is net hier waar die taalonderwyser vir u sal wys op die waarde van n goeie verklarende woordeboek in die huishouding! Die Verklarende Handwoordeboek van die Afrikaanse Taal (1994, Perskor: Midrand) verduidelik dit so: Ekstatiese taal wat soms in samekomste van sekere godsdienstige groepe gebesig word en gewoonlik vir die hoorder onverstaanbaar is; gawe van in tale te praat soos op Pinksterdag. En lees jy verder, word verwante woorde soos glossarium ( n lys van moeilike woorde ), glosseer ( verklarende aantekeninge ), glottis ( opening tussen die stembande ) en glossitis ( tongontsteking ) bygetrek, en jy weet dit het alles te doen met die taal, die stem en die menslike fisiologie. Goed, nou weet ons: glossolalie beteken doodgewoon die spreek in tale. In Die Bybellenium n Eenvolume Kommentaar (2009, Christelike Uitgewersmaatskappy, Vereeniging) onder redakteurskap van Fika van Rensburg en Marius Nel, word daar betreffende glossolalie soos volg oor die gemeente in Korinthe (1 Korintiërs 14:1-25) geskryf: Sommige Korintiërs wat hulleself gesien het as draers van kennis en wysheid as gawes van die Gees, het veral klem geplaas op die gawe van die praat in tale. Volgens hulle het die praat van n hemelse taal die toppunt gevorm van geestelike volwassenheid. Hulle het só meedoënloos en dikwels kompeterend die praat in tale beoefen dat dit die eredienste in chaos gelaat het. Die praat in tale in die eredienste het die gemeente verdeel omdat sommige hulleself verhef het bo ander wat nie in tale praat nie. Om dit sag te stel: Wanorde in die eredienste, waar elkeen opgespring het om sy of haar kleim af te steek, en verdeeldheid tussen die Christene, was in Korinte aan die orde van die dag. In 14:1-25 weeg Paulus profesie en die praat in tale teen mekaar op en in 14:26-40 gee hy riglyne vir ordelike eredienste. Paulus dink veral aan die gawe om te profeteer, wat hy verkies, bo in tale praat. Die motivering vir sy voorkeur vind ons in 14:2-4. Die praat in tale is tot God gerig en daarom onbegryplik vir die mense om jou. Daarenteen bou profesie (of om God se wil bekend te maak ) mense op, en dit bemoedig en vertroos hulle. Die verstaanbare profesie bou die gemeente op terwyl die praat in tale slegs die spreker self geestelik opbou. Profesie is nie, soos ons soms dink, voorspellings oor die toekoms nie; dit is die opbou van die huidige gemeente deur die wil van God hier en nou aan hulle bekend te maak. Daarom is profesie nuttiger: dit bou op en is verstaanbaar. Paulus is beslis nie teen die praat in tale nie, maar stel die opbou van die gemeente voorop. Nou ja, daar het jy dit: GLOS SO LA LIE! Glossolalie! Die Stultingfamilie se besoek Redaksie Sondag 26 Desember 2010 was n baie besondere dag vir die nasate van ou ds. C.H. Stulting. n Agter-agterkleinkind is hier in die Moedergemeente ten doop gebring. Klein Ingrid Boucher, haar ouers en sussie het al die pad van Londen gekom om gedoop te word in die gemeente waar haar oor-oupagrootjie 33 jaar ( ) in die bediening was. Ingrid is die kleindogter van Linet Rossouw van Jeffreysbaai, n dogter van ds. Christie Stulting (dominee te Cathcart en Koffiefontein), op sy beurt die oudste seun van ds. C.H. Stulting van Humansdorp. Ingrid se ouers is Eugene en Alta Boucher van Leigh-on-Sea, Engeland. Eugene se ouers is ook Oos-Kapenaars en al vir baie jare woonagtig in Port Elizabeth. Die familie het vir hierdie doopplegtigheid vanoor die hele Republiek en selfs uit Namibië gekom. Die grootsheid van die plegtigheid langs die doopvont het ons almal aangegryp. Ingrid se oom, ds. Hermie van Zyl van Tuinplaas (Limpopo), het die doop waargeneem. Die familie bedank graag ds. Oelofse, die kerkraad en Christiaan Carstens vir hul bereidwilligheid, behulpsaamheid en hartlike ontvangs. Dit word opreg waardeer. Foto s wat voor die kansel geneem is en nou in die ou familiestrandhuis op Jeffreysbaai gaan hang, sal ons nog lank herinner aan hierdie spesiale dag en die verbintenis met hierdie gemeente. Die Stulting-familie Die belydenisklas 2010 Reeds vroeg in 2010 het die belydenisklas begin met n fondsinsameling deur boeresport en speletjies by die Dankofferbasaar aan te bied. Hoewel die res van die

8 jaar n bietjie deurmekaar en besig was o.a. as gevolg van die internasionale sokkerfees, kon die jonges tog in die vierde kwartaal 'n plan beraam om hul fonds te vergroot sodat daar n groter verskil in minderbevoorregtes se lewens gemaak kon word. Koek is uitgedeel tydens die Sondagoggendtee by die kerk en donasies is gevra. Uiteindelik het die fonds op die skaflike bedraggie van R860 gestaan en daar is besluit om dit te verdeel tussen die Kate van der Merwe-skool en die CMR (R430 elk). So is daar toe skryfbehoeftes vir die Kate van der Merwe-skool aangeskaf en die CMR se kosspens het ook n hupstoot gekry. Die belydenisklas van 2010 hoop dat die kinders by Kate van der Merwe en die behoeftiges waarna die CMR omsien, gedurende Kersfees 2010 ook die Here se groot genade beleef het. Ds. Deon Oelofse Ons bly bedrywig! Die Omgeevroue van ons gemeente het in Oktober n Pienktee aangebied. Omdat Oktober n maand was waarin daar n bewusmakingsveldtog geloods is oor borskanker, het die groep dames die Pienktee gebruik om vroue meer bewus van die gevare van borskanker te maak. Susan Ahlers, n vrywilliger van die Kankervereniging, was die spreker en het waardevolle inligting met behulp van n powerpoint-aanbieding oorgedra. Die Omgeevroue het ook 'n donasie van R670 aan die kankervereniging gegee. Die saal was pragtig getooi in wit en pienk. Dulindi Schreuder het maande beplan en groot moeite gedoen om dit 'n spesiale oggend te maak. Die tema tydens die Omgeevroue se kersafsluiting was Dra die vrug van die Heilige Gees hierdie Kersfees en Mariëtte Dreyer het - soos net sý dit kan doen - n pragtige boodskap gehad. Die saal was ook feestelike gedek - elke tafel in n ander kleur - wat elk n vrug van die Heilige Gees moes voorstel: rooi (liefde), oranje (vreugde), wit (vrede), geel (vriendelikheid), blou (nederigheid), groen (goedhartigheid), bruin (getrouheid), swart (geduld) en pers (selfbeheersing). Mieta, ons gemeente se koster-assistent, het ook by haar gemeente n vrouebediening. Ons Omgeevroue het haar gehelp om ook vir haar groepie vroue n mooi kersafsluiting te bied. Dieselfde tema is gebruik en Mariëtte Dreyer het dadelik ingestem om ook by hierdie mooi aand te praat. Mieta en haar spannetjie het baie moeite gedoen om die saaltjie te tooi in die verskillende kleure en hulle het ook die kleurskema deurgetrek na hul kleredrag. n Groepie jong dames het saam met Mieta, wat die klawerbord gespeel het, pragtige liedere op n treffende wyse uitgevoer. Groot moeite is met die eetgoed gedoen en almal het n genoeglike aand gehad. Mieta skryf soos volg oor die geleentheid: In Desember het ons kerk n vrouebyeenkoms gehad. Ons het drie wonderlike omgeevroue, Lida en Nadia van Onselen en Mariëtte Dreyer, by ons gehad. Al die vroue was uitgevat in die verskillende kleure waaroor die boodskap, wat Mariëtte gelewer het, sou gaan. Hoe wonderlik om te weet dat elke kleur n boodskap dra.. En ons weet ook dat as ons in die oggend uitgaan, ons God se Lig is en dat ons die vrug van die Gees moet uitstraal. Die aand het ook lofprysing en aanbidding ingesluit. Die jong dogters het die vroue maar week gelaat met die sing van Jan de Wet se Hierdie Kind en so hier en daar is n traan weggevee. Heerlike versnaperings en n gesellige kuier het gevolg. Die drie gaste moes amper oorslaap, want die vroue wou hulle nie laat gaan nie. Nogmaals baie dankie aan julle drie vir n onvergeetlike aand. Liefdegroete, Mieta Blou. Gedurende Desember was daar n aanbieding Krismis in Afrika waartydens Menno Mostert (sang) n kykie op die Kersgebeure gegee het deur die oë van n Griekwa. Dit was n heerlike kuieraand met piekniekmandjie by kerslig. Die NGK Humansdorp-Oos het n kinderbediening in Sea Vista. Hulle het ons Kinderkrans se kersspelklere geleen om ook dáár n mooi kersspel op te voer. Ons kinderkrans het die donasies wat by ons eie kersspelaanbieding ontvang is, vir die kinderbediening in Sea Vista geskenk sodat daar tydens hulle kersspel vir daardie kinders iets te ete aangebied kon word. Lettie en Marlene wat die Oos-gemeente se kinderbediening in Sea Vista behartig, het die volgende in hulle bedankingsbrief geskryf: Baie dankie vir die leen van die Kersspel-klere. Dit het ons optrede sommer in n ander klas laat skuif en die kinders se entoesiasme was dadelik soveel meer. Baie dankie ook vir die bydrae vir die geskenkies en die eetgoed. Dit was werklik van Bo gestuur. Dra ons dank asb. aan die gemeente oor. Lida van Onselen Eiendomskommissie: Projekte 2011/2012 Die Eiendomskommissie beplan weereens n paar groter projekte vir die nuwe boekjaar. Ons nooi graag lidmate en belangstellendes uit om betrokke te raak by van hierdie projekte, hetsy aktief, finansieel of raadgewend. Ons vra ook die gemeente se deurlopende voorbidding vir die projekte en alle instandhoudingswerke aan ons eiendomme. Ons wil dit graag onder u aandag bring dat ons versekeraars onlangs tydens n besoek melding gemaak het van die goeie toestand van die gemeentegeboue. Dit is alleen moontlik deur volgehoue onderhoud, instandhouding en opgraderings van tyd tot tyd soos benodig.

9 Die projekte lyk soos volg: * opgradering van die erediens-uitsendings (TV) vanaf die kerk na Ons Tuiste; * afskuur en oordoen van die kerksaal se vloer; * moontlike opgradering van badkamer in die pastorie. U is welkom om met enige van die Eiendomskommissielede of kerkkantoor te skakel indien u wil betrokke raak. Nuusbrokkies SUURVELDBASAAR: Op 26 Februarie 2011 het ons almal op Geelhoutboom saamgetrek vir die jaarlikse Suurveldbasaar. En wat n heerlike kuiergeleentheid was dit nie! Van vroegdag af het die motors op die grondpad na die plaas aangeskommel. n Beter geleentheid kon jy nie kry nie! Daar wat n stewige plaasontbyt, braaivleis, poeding en koekies en die frisse boerbrode wat enige honger sou stil... en natuurlik die veiling wat menige manne- en vrouehand in die lug gehad het. Ons wil graag dankie sê vir die Suurveldwyk wat weereens so gasvry was en ons so welkom laat voel het. Volgende jaar maak ons weer so! BO-EN MIDDEL SEEKOEIRIVIERWYK SE INSAMELING: Die gesinne van hierdie twee wyke het bymekaargekom vir n heerlike aand waartydens daar gebraai, geëet en gekuier is (Saterdag 19 Februarie). Met die volmaan as agtergrond het almal die aand terdeë geniet. Dit was wonderlik om net so saam te wees en dankie te sê vir God se sorg in ons lewens deur ons Dankoffer. Dankie aan die kerkraadslede vir die reëlings en aan die dames wat alles so keurig voorberei het! Humor: Die doop met die verkeerde van. Die volgende verhaaltjie kom uit n boek van Ebeth Müller, getiteld Humor uit die lewe van ds. Dawie Botes. Ds. Botes was vir jare diensbaar in die gemeentes Excelsior en Odendaalsrus. In ds. Dawie se eerste gemeente, Excelsior, was daar die Sondag n groot doop op hande. Die doopouers sou almal pastorie toe kom voor die tyd. Party ouers was van sy gemeente, ander van ander dorpe. Ter wille van die oupas en oumas wat vernoem word, het hulle besluit, vir die groot dag, nêrens anders as hier in die kerk van ds. Dawie nie! n Hele sitkamer vol sit die doopouers, sommige met die babas in die arms, die ander kinders mooi stil op die sitkamermat. Dit was vir ds. Dawie n groot eer met al die grootouers, oor-grootouers en nog groter-grootouers so in sy midde. Al die peetouers was ook teenwoordig en met die hoofouderling by, was daar families uitgelê. Soos een toe later byvoeg: Maar ds. Dawie, smaak mos vir my ons is algar nou familie van mekaar! Na alles vir die doop afgehandel is, begin die uitnodigings. Vir die tee by soen-so, middagete by so-en-so, koffie by so-en-so. Almal verwag die stomme ds. Dawie. En dis agt dooppare. Die feesvieringe was blykbaar van meer belang as die verrigtinge in die kerk! Toe breek die Doopsondag aan. Elke dorpenaar het hul eie blommerangskikking staangemaak waar n plek was. Die kerk was gepak, plek was daar nie meer nie. Ds. Dawie het skaars sy staan op die kansel gekry toe dit hier agter uit die konsistorie weergalm soos baba-badtyd in n kraamsaal. Die kerk het mos daardie jare later begin as deesdae, so, dit was voedingstyd. Die doopouers sit in die voorste banke en die ouerpaar met die agt, party al skoolgaande dopelinge, heel voor: die dogtertjies met styfgevlegde hare met pienk linte in groot strikke gebind en die seuntjies met goed geoliede hare, netjies in sypaadjies met n kuifie gekam. Ds. Dawie het so gou as wat dit hom toegelaat sou wees, met die doop begin. Die ouers is op hul name en vanne plegtig genooi om voor die kansel te kom staan. Die pa, ma en hul krosie van agt ook. Soet staan hulle met hul handjies agter die rug. En ds. Dawie begin met baba nommer een. Die naambriefie word deur die pa oorhandig, en so ook by baba nommer twee. Toe lol die doopvont se staander en die ouderling haal die doopbak af en hou dit vir baba nommer drie. Die man wis nie mooi wat nou nie, en haal in plaas van die naambrief, n geldstuk uit en gooi dit in. Ds. Dawie hou sy hand vir die brief maar toe sukkel die pa met sy vingers om die geldstuk weer terug te vat. Sê die verbouereerde eggenote kliphard: Die brief met Sussie se naam! en kry dit sommer self in die baadjiesak. By nommer vier skree die kinders bloumoord dat, toe ds. Dawie sy hand uit steek vir die briefie, die pa hom n hartlike stywe handdruk gee met Dit gaan goed, Dominee! Toe die agt strikkies en kuifies na vore tree, was ds. Dawie nie meer wat hy moet wees nie. En hy doop hulle plegtig en kalm: Anna Maria Purgasie, Willem Antonie Purgasie... So vat hy al die Purgasietjies mooi deur, trots stap die ouers terug na hul banke en mooi soet sit die agt na die dominee en kyk.

10 Na die diens terug in die konsistorie, vra die hoofouderling: Ds. Dawie, sê my, as n mens nou n kind doop soos vanoggend, en jy spreek sy naam of van verkeerd uit, tel dit dan nog vir n doop of nie? Broer, wat bedoel jy? Die ouderling staan met n glimlag wat feitlik reg rondom sy kop strek en sê: Dominee, die groterige kinders se van is eintlik Purgess. Hulle stam van n Engelse familie uit doerie jare uit! Nou Broer, wat het ek dan gesê? Purgasie, Dominee, Purgasie! Indien u belangstel om hierdie boekie te bekom wat privaat uitgegee is deur Ebeth Müller, kan u haar persoonlik kontak by Die koste per bestelling is R120 en dit sluit posgeld en verpakkingskoste in. Baie geluk aan die volgende doopouers met hierdie belangrike dag in jul kind se lewe. Bennie en Enolene Welch met Mieke 5 Desember 2010 Eugene en Aletta Boucher met Ingrid Pearl 26 Desember 2010 Stilte Het u al deur die wye Karoovlaktes gery en langs die pad, daar in die veld, stilgehou vir n lekker koppie warm swart koffie en in stilte die uitsonderlike skoonheid van die uitgestrekte landskap met sy koppies en berge in die verte, bewonder? Wanneer laas het u vroegoggend opgestaan en sommer net buite in die tuin gestaan en die mooi van die omgewing ervaar? Onthou u nog uit u kinderjare hoe die stilte van die aand die plaaswerf omvou? So het ons almal herinneringe wat, as ons nou daaraan dink, met stilte te make het. In die rolprent Tornado wat Regardt van den Berg n paar jaar gelede in die Kalahari geskiet het, word die uitgestrektheid van die Kalahari-landskap juis met stilte begelei geen agtergrondmusiek, soos wat die normale gebruik is nie en dit bewerkstellig n oorweldigende effek. In ons gejaagde lewe word ons dag in en dag uit gekonfronteer met harde geluide: die radio is voortdurend aan, die buurman se honde blaf aanhoudend, die taxi met sy oorverdowende doef-doef ry lui-lui in die straat af, iewers raas en skel dit, die verkeer stroom die straat af en les bes, op Sondag om halfdrie, besluit iemand om gras te sny! So raak n mens afgestomp vir stilte... en soms ongemaklik as n oomblik van stilgebed ingeruim word tydens n erediens. Maar waarom is stilte belangrik in n mens se lewe? Stilte bring kalmte vir siel en liggaam. Dit gee jou kans om dinge in jou lewe te oordink. En daar is niks soos stille afsondering nie. Mense gaan soek afsondering in die tuin, die veld, in die kamer en in die kerk. Die mens het nog altyd, deur die eeue, n behoefte aan stilte gehad. In die Bybel lees ons dat mense die Here se aangesig opgesoek het en dan na n plek van afsondering gegaan het. Moses het die berge opgesoek, ander die vlaktes. Later, gedurende die Middeleeue (ongeveer vanaf 1000 n.c.) het kloosters, kerke en katedrale die plekke van afsondering geword. Die meeste van hierdie komplekse het n kloostergang (cloisters) gehad wat n binnehof met n mooi tuin omsluit het. Bome en n fontein met die sagte geluid van water het die geheel afgerond n ideale opset vir oorpynsing of stille meditasie. En besoekers moes stilte handhaaf. In Europa en ook by sekere kloosters in Suid-Afrika kan mense vir n paar dae in afsondering gaan bly. Daar word jy versorg deur die personeel, weinig gepraat, baie geslaap en oorgenoeg tyd gegee om jou weer geestelik op te skerp vir die lewe daar buite. Die hoofstrewe in die soeke na stilte is dus om jou af te sonder van die gejaagdheid van die lewe met al sy oorverdowende geluide en so weer die Here se nabyheid te ervaar en koester. Die geëerde Suid-Afrikaanse digter Jan F.E. Celliers som stilte en afsondering soos volg op in die laaste strofe van sy gedig Eensaamheid : Maar al is ek, ver van die skaar, in eensaamheids woning getrede, ek voel my soos een met die Heer alleen n kind aan Sy boesem tevrede. Bron: Opperman, D.J Groot verseboek. Kaapstad: Tafelberg. Christiaan Carstens

11 Uit die argief Deel 3 Toe ons gemeente sy 150ste bestaansjaar gevier het, is n feesblad saamgestel deur ds. Martin Steyn. Die hoofstuk Staaltjies, verhaaltjies en stories beskryf n paar kostelike oomblikke in die wel en weë van ons gemeente se lidmate van vroeë jare. * Oom Danie Strydom was in die katkisasieklas van ds. Stulting so n 64 jaar gelede. Terwyl die katte wag vir Dominee, klim een van die manne op die preekstoel en trou sommer so kamma-kamma twee van die katte. Skielik is Dominee daar! Die een op die preekstoel kan nie gou genoeg afklim nie en moet die heeltyd daar wegkruip. Gedurende die klas loer hy, agter Dominee se rug, oor die preekstoel se rand tot groot vermaak van die ander katte wat kamstig luister! * Oom Michael Rademeyer, toesighoudende ouderling in 1938, moes elke dag van sy plaas Driefontein, in- en uitry om by te sit tydens die tien dae katkisasie van voornemende nuwe lidmate. Dit was maar baie vermoeiend nie net vir die jongmense nie! Die klas was by die 104 katkisante omrede jongmense vanaf standerd 9 tot selfs jong getroudes uit die hele kontrei, van die Gamtoos tot die Tsitsikamma, die klasse moes bywoon. Dit was maar warm en oom Michael het so teen middag se kant beginne vaak raak. Hy het op n stoel gesit wat so heen en weer, vorentoe en agtertoe, kon wieg. Soos wat hy aan die slaap wil raak, beweeg hy vorentoe, dan skrik hy effe wakker en beweeg dan weer agtertoe. So wieg hy heen en weer op die stoel... totdat hy té ver vorentoe beweeg en kaplaks vooroor val op die vloer. Pandemonium het losgebars en ou ds. Stulting kon maar net glimlaggend sy kop skud. * Tant Nelie en oom Gert Ferreira kom sit in die kerk. Hulle staan toe weer op en gaan staan in die paadjie waar die oom eers die tannie se rug krap en toe weer gaan sit in die bank. Dit het alles gelukkig vóór die aanvang van die erediens plaasgevind, maar tot groot vermaak van Ria Potgieter, haar drie susters en n niggie. Chrissie Heyns se ma kon egter nie die gegiggel vat nie en spring op en betig hulle met Dis God s huis die! * Die skoolseuns was toendertyd maar onrustig op die galery en het voortdurend rondgeskuif en moes dan stilgemaak word. En so, tydens n gebedsgeleentheid terwyl daar weer onrus op die galery is, bid oom Kerneels Rens toe: Here, dit voel vir my of ek vanaand voor n kraal staan met n klomp Afrikanerbeeste en die ou bul wat so pragtig brul. Lieve beste oom domino Koosie Ek is jammir oom het vir soolaank niks van my gehoor nie maar dit is deesdaa so warm mens kan nie eers dink nie wat nog van skryv. Ek hoop oom domino het lekker kersfees niewe jaar en als gehou maar dit is nou so laank trug ek het al my voornomes al vergeet. Gepraat daarvan ek het gedink dit is darim nou erg dat oom domino nou selv oom se eie kansilrykers moet saambring toe oom nou di dag met die kersfeesrose op die kansil klim. My ma wou net lekkir fies wees vir di froue oor hul nie kansilrykers maak nie toe sien ons nee oom gee dit vir die siek mense oor oom bly is hul is gesont. Die ergste was toe loop die watir nog onner di diehakens se bene in toe ferdink hul makaar lekker van banknatmaak sommer stytig pleks hul lyster virdi preek. Om ni eers te praat vandi kinderkerkie kinders wat toe daai blou fissers so lekker taai sit en yt-rek ek dink al wie gelyster het was die ouerlinge (ons anner was te besig om daai foorste banke dop te hou). My ma se oom casio het sekir skelm voordi tyd van daai fissers gi-eet want hy moes baie syker ingehad het toe ons al jil volke gesing het daar was nie eers kaans vir asim haal of ferhef jou stem nie, so finnig het hy gespeel. Mar ek sien oom domino het beslyt dit is ons wat nie viks genoeg is nie of hoekom wil oom hê ons moet met vietse in daardie Bawianese kloof gaan vietstrap? En lyk my aldi wyke hou al weer lekkir oopeninge ek weet nie eintlik wat hul oopmaak ni want ek kan nie ontou dat oom domino gesê het dat ons iets moot toemaak nie maar my pa sê die mense dink maar altyt sulke verskonings yt net om lekkir te eet en nou kan die mans van daai Krommewyk en Seekooiwyk wie se froue ni lekkir kosmaak nie darm iets hê om op te (ver)teer. Sjoe maar daai Versierveld bizaar was darm nou lekkir. Ek het nie eers giweet Tanni Kristiena kan selke duur koekies bak nie mar my ma sê daar is nie n prys vir sestig jaar se onnerfinding met koekies nie maar mens slik sekir maar

12 swaar aan selke duur koekies. Oom domino moet maar volgende keer vir oom Charles n pouze gee want hy is ni gewoont om so vêr opgejaag te word met die afslaag nie maar dit lyk my die ys is nou lekkir gebreek hy sal ok maar moet gaan vietstrap om by te hou. Ek hoor noui dag ons het n niewe aalwyn bydi kerk en kon nie virstaan wat wil oom domino nou daarmee aanvang nie, want oom domino weet sekir ni wat se harde werk is dit om aalwyne te tap nie, maar toe hoor ek Aalwein is mieta se broer wat ook nou by die kerk werk toe is ek jammer ek het so verkeert virstaan maar ek glo darm nie hy is bitter daaroor ni. Die twentie-same-things groep het ook mos nou woendagaande begin ek dink ons moet op die plaas ook een begin want almal is dalk nie twentie nie maar ons kla ook maar ook oor the same things soos droogte en melkpreis en weiding en vlieë en verspilpinte die hele tyt so ons sal ok baie hê om oor te praat ons sal dalk net laaanger moet bid. Oom domino kan maar ok kom oom is mos hoeka nie eintlik twintig nie? Baie liefde, KOOSIE XXX Moedernuus: n versoek Wil u graag kort brokkies uit u wyk met die gemeente deel? Skryf dit vir ons neer en besorg dit dan aan Marguerite Rossouw, Marie Strydom of Carina Heyns. Bydraes kan ook gestuur word na ons e-posadres by moedernuus@gmail.com. Inligtingsbrokkies kan enige strekking hê: voorbidding, herstel op siekte, n wyksbraai, iets kosteliks, n besondere verjaardag letterlik enigiets. Onthou om die kamera byderhand te hou... ons soek graag foto s vir die argief! U moet egter die volgende verstrek by u bydrae: u naam en van, die wyknommer en indien van belang, n datum (bv. n verjaardag). Daarsonder kan n bydrae nie geplaas word nie. BELANGRIKE DATUMS 26 Maart Dankofferbasaar 31 Maart Donderdagaand om 19:30: n musiekuitvoering deur musiekstudente van Rhodes Universiteit in Grahamstad. R50 p.p. 22 April Goeie Vrydag Nagmaal 24 April Opstandingsondag 6 Mei Oggendkafee (Dankofferbasaar) 14 Mei Elise Bosch van die tydskrif Lig besoek ons gemeente 20 Mei Sperdatum vir Moedernuusbydraes 2 Junie Hemelvaart 5-11 Junie Pinkster 12 Junie Pinksterfees en Nagmaal RAAK BETROKKE! U word hartlik uitgenooi om enige van die volgende persone te kontak indien u graag betrokke wil raak by die volgende aksies: Kategese Drienie Cilliers Volwasse kategese Deon Oelofse Kinderkrans Lida van Onselen Veritas Lida van Onselen Emmaus-groep Marquerite Rossouw Spreekkamer Marquerite Rossouw Selgroep: * werkende jongmense Werner van Wyk * gesinne met jong kinders Jaco Botes Moedernuus Christiaan Carstens Omgeevroue Lida van Onselen Diens van Barmhartigheid Daniël Marais Kantory Christiaan Carstens Moederkerkkonserte Christiaan Carstens EE3 Jacky Ferreira CMR Susan du Plessis Gemeentebediening Helgard Ackerman Mannebediening Kontak Skriba: NGK H dorp-oos Basaar Johannes Vermaak VSA-bediening Deon Oelofse Die volgende Moedernuus kom in Junie 2010 uit. Indien u n bydrae en foto s het wat u wil instuur, is u welkom om dit by Marquerite Rossouw, Carina Heyns of Marie Strydom in te gee. Dit kan ook aangestuur word na moedernuus@gmail.com Die keerdatum vir bydraes is Sondag 23 Mei moedernuus die nuusblad deur die gemeente... vir die gemeente