O CORPO HUMANO E O MOVEMENTO
O APARELLO LOCOMOTOR ÓSOS ARTICULACIÓNS ESQUELETO SEGMENTOS CORPORAIS MÚSCULOS
O APARELLO LOCOMOTOR PEZAS DURAS E ESTÁTICAS, FORMADAS POR TECIDO VIVO. 208 ÓSOS NUN ESQUELETO ADULTO
UNIÓN DE 2 OU MÁIS ÓSOS. O APARELLO LOCOMOTOR
O APARELLO LOCOMOTOR CONXUNTO DE ÓSOS E ARTICULACIÓNS.
O APARELLO LOCOMOTOR PEZAS CORPORAIS LOCALIZADAS ENTRE DÚAS ARTICULACIÓNS.
O APARELLO LOCOMOTOR ENCARGADOS DE XERAR O MOVEMENTO
PARTES DUNHA ARTICULACION SUPERFICIES ARTICULARES CARTILAXE A A ARTICULAR A MENISCOS CÁPSULA ARTICULAR LIGAMENTOS MEMBRANA SINOVIAL
O APARELLO LOCOMOTOR PARTE DO ÓSO QUE ENTRARÁ EN CONTACTO CON OUTROS ÓSOS FORMANDO UNHA ARTICULACIÓN COA AXUDA DOS DEMÁIS ELEMENTOS ARTICULARES.
O APARELLO LOCOMOTOR TECIDO QUE RECUBRE A SUPERFICIE ARTICULAR, CON CAPACIDADE PARA DEFORMARSE ANTE POSIBLES PRESIÓNS E SER CAPAZ DE VOLVER AO SEU ESPESOR HABITUAL (AMORTIGUAR) A DESAPARICIÓN PROVOCA O DESGASTE DA SUPERFICIE ÓSEA.
O APARELLO LOCOMOTOR Son fibrocartílagos en forma de semiluna que enchen os espazos comprendidos entre as dúas superficies articulares do xeonllo. Hai un na parte interna e outro na parte externa. Son máis grosos na periferia e máis delgados no interior. Funcións: Estabilizar a articulación eservirde"tope"paraosseusmovementos esaxerados, Absorber b o impacto de choque entre as superficies i articulares Aumentan a superficie articular e a congruencia entre os cóndilos. Permitirunha mellordistribución da carga. Son importantes para a estabilidade e a funcionalidade da articulación do xeonllo e tamén absorben golpes e diminúen o desgaste da cartilaxe.
O APARELLO LOCOMOTOR
O APARELLO LOCOMOTOR Cuberta fibrosa que salta dunha peza ósea a outra formando unha especie de caparazón que protexe a articulación. Encárgase de asegurar o contacto entre as superficies articulares. Fíxase no óso, na proximidade do revestimento da cartilaxe articular.
O APARELLO LOCOMOTOR Membrana fina que recobre aparte interna da cápsula articular. Segrega o líquido sinovial (auga, proteínas, sales, graxas, ) que lubricará, protexerá e nutrirá a articulación, co que axuda a reducir calquera fricción entre os ósos. É a parte máis vulnerable dunha articulación.
O APARELLO LOCOMOTOR Tecido conectivo fibroso en forma de banda ou cordóns que unen os extremos óseos, mantendo a estabilidade da articulación e guiando o seu movemento. Son sólidos, flexibles dan firmeza á articulación.
tipos De ARTICULACIONs MÓBILES SEMI-MÓBILES FIXASA
TIPOS DE ARTICULACIÓNS MÓBILES CON MOBILIDADE COMPLETA
TIPOS DE ARTICULACIÓNS SEMI MÓBILES CON POUCA AMPLITUDE DE MOVEMENTO
TIPOS DE ARTICULACIÓNS FIXAS SEN CAPACIDADE DE MOVEMENTO
Os movementos ARTICULAres 1. flexión 2. extensióne só 3. Abdución ou separación 4. Adución ou aproximación 5. Rotación 6. Torsión rsó 7. Flexión lateral 8. circundución
A POSICIÓN ANATÓMICA OS MOVEMENTOS ARTICULARES
FLEXIÓN: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTO POLO CAL OS ÓSOS OU OUTRAS PARTES DO CORPO APROXIMANSE ENTRE SÍ EN DIRECCIÓN ANTEROPOSTERIOR. DIMINÚE O ÁNGULO DA ARTICULACIÓN.
EXTENSIÓN: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTOPOLOCALOSÓSOSOUOUTRASPARTESDOCORPOSEPARANSEEN DIRECCIÓN ANTEROPOSTERIOR. AUMENTA O ÁNGULO DA ARTICULACIÓN.
ABDUCIÓN OU SEPARACIÓN: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTO POLO CAL UN MEMBRO OU OUTRO ÓRGANO SEPÁRANSE DO PLANO MEDIO QUE DIVIDE IMAXINARIAMENTE O CORPO EN DÚAS METADES SIMÉTRICAS.
OS MOVEMENTOS ARTICULARES ADUCIÓN OU APROXIMACIÓN: MOVEMENTO POLO CAL UN MEMBRO OU OUTRO ÓRGANO APROXÍMANSE AO PLANO MEDIO QUE DIVIDE IMAXINARIAMENTE O CORPO EN DÚAS METADES SIMÉTRICAS.
ROTACIÓN: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTO DUN SEGMENTO CORPORAL QUE XIRA SOBRE O SEU EIXE LONXITUDINAL.
TORSIÓN: ROTACIÓNS DO TRONCO E DA CABEZA OS MOVEMENTOS ARTICULARES
FLEXIÓN LATERAL: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTO LATERAL DA CABEZA E DO TRONCO.
CIRCUNDUCIÓN: OS MOVEMENTOS ARTICULARES MOVEMENTO A TRAVÉS DO CAL O SEGMENTO EN MOVEMENTO DESCRIBE UNHA CIRCUNFERENCIA. É UNHA COMBINACIÓN DE TODOS OS MOVEMENTOS ANTERIORES.